درباره وبلاگ


به نام خدایی که عاشقشیم.... سلااااااام... همه رو خوب بخون بعد نظر بده... . . . راستی خوش اومدی!!!! بازم بیا... راستی نظرات تبلیغاتی نباشه... ادرس وبت رو هم حتما بذار که اگه خوشم اومد لینکت کنم... تشکر.
آخرین مطالب
پيوندها
نويسندگان



نام :
وب :
پیام :
2+2=:
(Refresh)

خبرنامه وب سایت:





آمار وب سایت:  

بازدید امروز : 4
بازدید دیروز : 21
بازدید هفته : 25
بازدید ماه : 53
بازدید کل : 41163
تعداد مطالب : 13
تعداد نظرات : 29
تعداد آنلاین : 1


Alternative content


اینجا هوا بارونیه...




سلام؛خوبین؟

من عالیم....

والیبال رو دیدین؟

چه بازی بود...

جمعه با اینکه ایران تمام تلاشش رو کرد ودر حالیکه برد حق ایران بود ولی توی ست پنجم نتیجه رو واگذار کرد اونم با اختلاف دو امتیاز ولی بالاخره تونست یه امیتاز از این بازی بگیره...دستشون درد نکنه،گل کاشتن.

اما توی بازی دوم تونستن حقشون رو بگیرن...

ست اول رو به راحتی بردن ولی ست دوم و سوم رو با فاصله ی خیلی کمی باختن اما...

اما توی ست چهارم به خودشون اومدن و به سلامتی بردن ولی...

ولی دوباره کار به ست پنجم کشید همه دست به دعا برداشته بودن یه فشاری  رومون بود...

 

خدایا فربونت برم....دستت درد نکنه..

ولی بالاخره ایران ست پنجم رو با فاصله ی سه امتیاز برد و تونست قهرمان اروپا رو شکست بده...

البته ایران ،صربستان رو توی جام جهانی شکست داده بود...

توی این بازی اقای فرهاد قائمی همون ابتدای بازی به علت دردکمر از بازی بیرون رفت..

اقای میرسعید معروف هم با پتکویچ پاسور تیم صربستان(پاسور تیم کاله ی امل هم هست)بحثشون شد و هردوتاشون کارت زرد از داور گرفتن..

ولی سوِِِژه ترین لحظه وقتی بود که اقای فرهاد ظریف به خاطر گرفتن توپ و بدست اوردن یه امتیاز حساس به دنبال توپ رفت و پاش به تابلوهای تبلیغاتی گیر کرد و به وضع ناجوری خورد زمین و کمرش درد گرفت ولی تا اخرین لحظه توی زمین موند....

دست همشون درد نکنه خییییییییییییییییییییییییییلی زحمت کشیدن...

خدارو هم خییییییییییییییییییییییلی زیاد شکر میکنیم که توی شب میلاد اقامون دلمون رو نشکست...

راستی امروز رفتن ایتالیا و جمعه ی همین هفته و یکشنبه ی هفته ی اینده بازی دارن خییییییییییییییلی دعاشون کنین چون ایتالیا از قهرمان المپیک برد..



دو شنبه 3 تير 1392برچسب:, :: 11:7 ::  نويسنده : زهرا

 

چشم الوده کجا،دیدن دلدار کجا؟

دل سرگشته کجا،وصف رخ یار کجا؟

قصه ی عشق من و زلف تو دیدن دارد.

نرگس مست کجا،همدمی خار کجا؟

سرّ عاشق شدنم لطف طبیبانه ی توست.

ورنه عشق تو کجا،این دل بیمار کجا؟

هرکه را تو بپسندی بشور خادم تو.

خدمت عشق کجا،نوکر سربار کجا؟

کاش در نافله ات نام مرا هم ببری.

که دعای تو کجا،عبد گنهکار کجا؟



دو شنبه 3 تير 1392برچسب:, :: 10:19 ::  نويسنده : زهرا

تقویمش پر شده بود و تنها دو روز خط نخورده باقی مانده بود،پریشان شد...

اشفته و عصبانی نزد خدا رفت تا روزهای بیشتری از خدا بگیرد...

داد زد،بد و بیراه گفت و خدا سکوت کرد...

جیغ زد و جار و جنجال راه انداخت،خدا سکوت کرد...

اسمان و زمین را به هم ریخت،خدا سکوت کرد..

دلش گرفت،گریست و به جاده راه افتاد.خدا سکوتش را شکست و گفت:عزیزم اما یک روز دیگر هم رفت،تمام روز را به بدوبیراه و جاروجنجال از دست دادی،تنها یک روز دیگر باقیست،بیا لااقل این روز را زندگی کن.

لابه لای هق هقش گفت:امابا یک روز...

چه میتوان کرد؟

خداگفت:ان کس که لذت یک روز زیستن را تجربه کند گویی هزارسال زیسته است. و ان که امروزش را درنمی یابد هزارسال هم به کارش نمی اید.

انگاه خدا سهم یک روز را در دستانش ریخت و گفت:حالا برو و یک روز زندگی کن.

او مات و مبهوت به زندگی نگاه کرد که در گودی دستانش می درخشید....

می ترسید حرکت کند،می ترسید راه برود، می ترسید زندگی از لابه لای انگشتانش بریزد،

قدری ایستاد و بعد با خودش گفت:وقتی فردایی ندارم نگه داشتن این زندگی چه فایده ای دارد؟بگذار این مشت زندگی را مصرف کنم...

ان وقت شروع به دویدن کرد،زندگی را به سرورویش پاشید،زندگی را نوشید،زندگی را بویید،چنان به وجد امد که دید می تواند تا ته دنیا بدود،می تواند بال بزند،می تواند پا روی خورشید بگذارد، می تواند....

در ان روز اسمان خراشی بنا نکرد،زمینی را مالک نشد،مقامی را بدست نیاورد اما در همان یک روز دست بر پوست درختی کشید،روی چمن خوابید،کفش دوزکی را تماشا کرد،سرش رابالا گرفت و ابرها را دید و به انهایی که اورا نمی شناختند سلام کرد و برای انها که دوستش نداشتند از ته دل دعا کرد.

او در همان یک روز اشتی کرد،خندید،سبک شد،لذت برد،سرشار شد،بخشید،عاشق شد،عبور کرد و تمام شد،او در همان یک روز زندگی کرد...

زندگی اتفاق غریبی است...عرصه ی جولان ادمها...

ادمهایی که مدام حرکت میکنند و در شتاب...

ادمهایی که میدوند برای زنده ماندن...

برای جند ساعت و چند ثانیه بیشتر ماندن...

میدوند برای رسیدن به چیزهای بیشتر...اما درست ان موقع که می خواهند از ان لذت ببرند دیر میشود...و باید رفت..

کاش در عبور همین ثانیه ها و درمیان دویدن همین ادمها ،به فکر قدم زدن باشیم.

قدم برای زندگی کردن....برای زندگی کردن...



شنبه 25 خرداد 1392برچسب:, :: 9:27 ::  نويسنده : زهرا

صفحه قبل 1 2 صفحه بعد

 

کد تغییر شکل موس